ผมอาบน้ำบ่าย 3 เพราะต้องไปเปิดร้านก๋วยเตี๋ยวให้ทัน 4 โมง

แต่ต้องบอกว่ามันเป็นช่วงเวลาที่ไม่เหมาะกับการอาบน้ำที่สุด

อาบไปด้วย เช็ดเหงื่อไปด้วย ร้อนที่สุด


พออาบเสร็จก็ย้ายมาหน้ากระจก เตรียมพร้อมที่จะแปรงฟันต่อ

เดินมาไม่กี่ก้าวเหงื่อก็มาละ ผมกับผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเอาไงต่อดี

นุ่งกางเกงในก่อนละกัน จะได้ปลดผ้าเช็ดตัวระบายความร้อนหน่อย


พอจะก้มไปหยิบกางเกงในแค่นั้นแหละ เหงื่อก็ไหลอย่างกะไปวิ่งมา

เอาไงดี.. กางเกงในนี่แหละ เช็ดหน้าแม่งเลย

ก็นุ่มดีนะผมว่า แถมยังหอมอีกด้วย นานเท่าไหร่แล้วเนี่ยที่ไม่ได้ดม


ไม่รู้นะว่าคนอื่นรู้สึกยังไงกับกางเกงในซักใหม่

ตอนใส่จะรู้สึกว่ามันต่ำสกปรกหรือเปล่า พอซักแล้วความรู้สึกเปลี่ยนไปไหม


ผมคิดถึงอะไรรู้ป่ะ คิดถึงคนที่ทำอะไรผิด แล้วพยายามปรับปรุงตัวใหม่

เราจะรู้สึกสนิทใจเค้าได้เหมือนเดิมหรือเปล่า ต้องทำไงถึงจะเหมือนเดิม


คนที่จะเอากางเกงในมาเช็ดหน้าได้ ก็ต้องมั่นใจแล้วว่ามันสะอาด

ถึงตอนนั้นเราอาจไม่ได้มองแค่ภายนอก ว่าเป็นผ้าขนหนูสีขาวหรือเปล่า

กางเกงในตัวใหม่หรือตัวเก่า มีตรงไหนขาดไหม


กางเกงในเธอไม่จำเป็นต้องพยายามอะไร

เธอแค่ทำหน้าที่ของเธอไป แล้วความรู้สึกนั้นจะค่อยๆ ดีขึ้นมาเอง


ว่าแล้วก็แปรงฟันไปเช็ดเหงื่อไป อยู่ดีๆ คำว่า "อาบเหงื่อตากน้ำ" ก็โผล่ขึ้นมา

พอเหอะเดี๋ยวไปเปิดร้านไม่ทัน แต่งตัวเสร็จก็ออกมาตากพัดลมซะหน่อย

แต่ก็ไม่ลืมเช็คว่า ใส่กางเกงในออกมาด้วยหรือเปล่า